Pijnboompitten

Productomschrijving

Kent u ze, pijnboompitten? De witgele pitten, ongeveer net zo groot als zonnebloempitten, maar dan veel dikker. Pijnboompitten zijn niet alleen smakelijk, maar hebben ook veel goede eigenschappen. Niet voor niets staan pijnboompitten al vanaf de oudheid op het menu. Pijnboompitten voelen een beetje vettig aan en zijn populair om (geroosterd) over een salade te strooien, waar ze dan een nootachtige, lichte smaak aan toevoegen. Ook zijn pijnboompitten een belangrijk bestanddeel van Italiaanse pesto.

Pijnboompitten voer voor Romeinse soldaten
Als u dacht dat pijnboompitten typisch iets van deze tijd zijn, heeft u het mis. Al in de klassieke oudheid kende men de pijnboompitten. In een mosterdrecept van duizenden jaren geleden moesten pijnboompitten en amandelen worden gemengd met geweekt mosterdzaad en azijn. Vanwege hun voedzaamheid en het goede effect op de lichamelijke conditie, zaten er pijnboompitten in de rantsoenen van Romeinse soldaten en in het hele Middellandse zeegebied stonden de pijnboompitten al vanaf de oudheid regelmatig op het menu.

Pijnboompitten zijn eetbare zaden van de Pinus
De pijnboompitten groeien in de vruchten (kegels) van verschillende soorten naaldbomen, vooral van het geslacht Pinus. Er zijn veel ondersoorten van de Pinus, en veel daarvan hebben de eetbare zaden. In Europa kennen we de Pinus Pinea of Parasolden als leverancier van pijnboompitten. De boom is vanwege die pitten in veel Mediterrane gebieden aangeplant en verwilderd. In West-Europa is het klimaat minder geschikt, maar op beschutte standplaatsen overleeft de Parasolden soms wel.

Een bewerkelijke oogst
Stelt u zich een grote dennenappel voor, met verborgen achter de schubben kleine nootjes die geoogst moeten worden. Dat is een arbeidsintensief proces. Vroeger werden de pijnboompitten een voor een uit de vrucht gehaald. Na de oogst, in het voorjaar, werden de pijnboompitten in de zon gedroogd. Tegenwoordig is het proces geautomatiseerd en worden de kegels machinaal geschud, zodat de pijnboompitten los komen. Het blijft een bewerkelijke zaak, en pijnboompitten zijn dan ook niet goedkoop. Maar naast de lekkere smaak hebben de pijnboompitten nog meer eigenschappen die ze hun prijs dubbel en dwars waard maakt.

Pijnboompitten en gezondheid

Pijnboompitten zitten vol gezonde voedingsstoffen. Ze bevatten veel vitamines en mineralen. De kleine pitjes leveren je onder andere veel van de vitamines B1 en E. Vitamine B1 is belangrijk voor je energiestofwisseling en vitamine E werkt in je lichaam als antioxidant. Ook de mineralen fosfor, ijzer, kalium, koper, magnesium en zink zijn allemaal in de pitten te vinden. Pijnboompitten bevatten bovendien veel gezonde onverzadigde vetten en zijn een goede bron van plantaardige eiwitten.

Een bittere nasmaak
De afgelopen 10 jaar duiken in Europa en Amerika af en toe klachten op over een vervelend gevolg van het eten van pijnboompitten. Mensen kregen enige tijd erna last van een bittere smaak aan alles wat ze aten of dronken. Een Leidse onderzoeker ontdekte, dat deze klacht alleen veroorzaakt wordt door de pitten van de Pinus armandii, afkomstig uit China en officieel niet eetbaar. Inmiddels zijn er afspraken gemaakt met de Chinese autoriteiten om te voorkomen dat de ‘foute’ pitten naar Europa worden geëxporteerd.

Hoe gebruik je pijnboompitten?
De blanke pijnboompitten zijn een geliefd ingrediënt in de Mediterrane keuken. Met name in Italiaanse gerechten zijn pijnboompitten vaak te vinden. De traditionele pesto kan bijvoorbeeld niet zonder pijnboompitten. Geroosterd zijn ze het lekkerst. U kunt pijnboompitten droog in een koekenpan doen, want de nootjes bevatten veel vet van zichzelf. Op een zacht vuur zetten en opletten wanneer de geur van gebrande noten zich gaat verspreiden. Dan is het tijd om de pijnboompitten om te scheppen en even later uit de pan te nemen als ze lichtbruin geroosterd zijn. Pijnboompitten kunnen toegevoegd worden aan sla, aan broccoli en spinazie, maar ze ook door de pasta of zelfs als pittige bite bij het dessert.

Een recept voor traditionele pesto met pijnboompitten
Ingrediënten:
basilicumplant in een pot (te koop in de supermarkt) of een flinke bos verse basilicum.
Sap van een halve citroen
Stukje parmezaanse kaas van ca. 50 gram.
2 teentjes knoflook
40 gr. Pijnboompitten
6-8 el. olijfolie
Peper, zout.

Knip de basilicum af en maal die samen met de pijnboompitten fijn in de keukenmachine. Voeg de knoflook toe en de parmezaanse kaas, in stukjes gebroken of gesneden. Maal alles fijn. Doe nu het citroensap erbij, laat de keukenmachine langzaam draaien en giet langzaam olie bij het mengsel tot het smeuïg is. Voeg peper en zout naar smaak toe en de pesto is klaar. Wilt u de pesto een paar dagen bewaren, doe het dan in een potje en giet er voorzichtig een extra laagje olijfolie op. Voor gebruik even goed doorroeren.

Ingrediënten: pijnboompitten

Land van herkomst: Rusland

Allergenen: kan sporen bevatten van noten, pinda's, gluten en sesam

Bewaren: donker, koel en droog bewaren